ହେଲୋ, ମୋ ନାଁ ମୋହିନୀ ପଟ୍ଟନାୟକ । ମୋ ଘର ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ, ଆଉ ଶାଶୁଘର ଭଦ୍ରକରେ । ଥରେ ମୋତେ ଓ ମୋ ସ୍ଵାମୀଙ୍କୁ ମୋ ସାନ ଭାଇ ବସରେ ବସାଇବାକୁ ଆସି କିପରି ହଇରାଣ ହେଲା ସେ କଥା ତା ପର୍ସନାଲ ଡାଏରୀରେ ଲେଖିଥିଲା । ତାହା ଥିଲା ଏହିଭଳି – ମୋ ନାଁ ରବି । ବୟସ ୧୯ । ଏହା ମୋ ଜୀବନରେ ଘଟିଥିବା ଏକ ସତ ଘଟଣା ଅଟେ । ଆଜିକୁ ଚାରି ମାସ ତଳର କଥା । ମୁଁ ମୋ ଭଉଣୀ ଭିଣେଇ ଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ବସ୍ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଯାଇଥିଲି ।
ସେଠୁ ଫେରିଲା ବେଳେ ପେଟ୍ରୋଲ ପମ୍ପରେ ପେଟ୍ରୋଲ ପକେଇଲି । ସେତେବେଳେ ହେଲମେଟ କାଢ଼ି ଦେଇଥିଲି, ତାପରେ ଆଉ ପିନ୍ଧିବାକୁ ମନେ ନଥିଲା । ସେମିତି ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲି । ପେଟ୍ରୋଲ ପମ୍ପର ଟିକେ ଆଗକୁ ଅନ୍ଧାରୁଆ ଜାଗା ଦେଖିକି ୩ ଜଣ ପୋଲିସ ମୋତେ ଅଟକେଇ ଦେଲେ । ହେଲମେଟ ନ ପିନ୍ଧିବା ପାଇଁ ମୋ ଗାଡ଼ିକୁ ଅଟକାଇ ଫାଇନ୍ କାଟିବାକୁ ଯାଉଥିଲେ ।
ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲି ମୋ ପାଖରେ ଏତେ ଟଙ୍କା ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଜଣେ ୪୦-୪୫ ବର୍ଷର ପୋଲିସ କନେଷ୍ଟବଳ ମୋତେ ସାଇଡକୁ ଡାକି ନେଇ କହିଲା କିଛି ନହେଲେ ଅତି କମରେ ୧୦୦ କି ୨୦୦ ଦେଇକି କାମ ଛିଦେଇ ଦେ । ମୁଁ କହିଲି ମୁଁ ପର୍ଶ ହିଁ ଆଣିନି । ତାପରେ ସେ କନେଷ୍ଟବଳ ବାକି ଅଫିସର ଓ କନେଷ୍ଟବଳ କାନରେ କିଛି କହିଲା । ତାପରେ ମୋତେ କହିଲା ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଆସେ । ସେ ଆଗରେ ଚାଲିଥାଏ, ମୁଁ ତା ପଛରେ । ସିଏ ମୋତେ ରୋଡରୁ ୧୦୦ ମିଟର ଭିତରକୁ ନେଇଗଲା ।
ଯୋଉ ଜାଗା ପୁରା ଅନ୍ଧାର ଆଉ ଶୁନଶାନ୍ ହେଇଥିଲା । ଏମିତିରେ ବି ରାତି ୧୧ ଟା ବେଳକୁ କେହି ମଣିଷ ଦେଖା ଯାଉ ନଥାନ୍ତି । ସିଏ ମୋଟେ କହିଲା – ” ଦେଖ୍ ପୁଅ, ଭୁଲ୍ ତୋର ତ କିଛି ଫାଇନ୍ ତ ଦବାକୁ ପଡ଼ିବ, ହେଲେ ତୋ ପାଖରେ କିଛି ନାହିଁ, ତାହାଲେ କଣ କରିବା ?”ମୁଁ କହିଲି – ” ମୋତେ ଏଥର ଛାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତୁ, ମୁଁ ଏମିତି ଭୁଲ୍ ଆଉ କେବେ କରିବିନି ” । କିନ୍ତୁ ସିଏ ମାନିଲେନି । କହିଲେ rules is rules । ସେମିତି ଛାଡ଼ି ହବନି । ଯାହା ହେଲେ ବି ଦବାକୁ ପଡ଼ିବ ।
ଦେଖ, ମୋ ସାଙ୍ଗର ଭଉଣୀ Priyal ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରିଦେଲି
ମୁଁ କହିଲି ଦେଖୁଛନ୍ତି ତ କିଛି ନାହିଁ, କଣ ଦେବି । ସିଏ ମୋ ମୁଣ୍ଡଠୁ ଗୋଡ଼ ଯାଏଁ ଅନେଇଲେ । ତାପରେ କହିଲେ ମୁଁ ଯାହା କହିବି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତାପରେ ଯାଇକି ଛାଡ଼ିବି । ମୁଁ କହିଲି ହଉ କୁହନ୍ତୁ । ସେ କହିଲେ – ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲ୍ । ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇକି ପଚାରିଲି – କଣ ପାଇଁ । ସେ କହିଲେ – ତୁ ବେଶି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରେନା । ଫାଇନ ଦବାକୁ କିଛି ନାହିଁ ମାନେ ତୋଠୁ ଆମେ ଯାହା ହେଲେ ଆଦାୟ କରିବୁ । ତାପରେ ସିଏ ଜବରଦସ୍ତି ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲିଦେଲେ । ତାପରେ ମୋ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଚିପିକି କହିଲେ – ଭାରି ନରମ ହେଇଛି ।
ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମଝିକୁ ସାଉଁଳେଇଲେ । ମୋତେ ସଲସଲ ଲାଗିଲା । ମୋ ବାଣ୍ଡ ଧୀରେ ଧୀରେ ହାର୍ଡ ହେଇକି ଟେଙ୍ଗେଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା । ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖିକି ତାଙ୍କ ଜିଭରୁ ନାଳ ବୋହିଲା । ସେ ଡେରି ନ କରି ଆର ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହଲେଇଲେ । ତାପରେ ବାଣ୍ଡ ଚମଡାକୁ ପଛକୁ କରି ଆଗିଲାକୁ ଜିଭରେ ଚୁଚୁମିଲେ । ମୋ ଅବସ୍ଥା ସେତେବେଳକୁ ଖରାପ୍ । ମୁଁ ଖାଲି ସେତିକି ଥାଉ, ଛାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତୁ ବୋଲି କହୁଥାଏ । ସେ କିନ୍ତୁ ଅଟକୁ ନଥାନ୍ତି । ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହଲୋଉଥନ୍ତି ଓ ଚୁଚୁମୁ ଥାଆନ୍ତି । କିଛି ସମୟ ପରେ ସିଏ ତାଙ୍କ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିକି ନଙ୍ଗଳା ହେଲେ । ତାଙ୍କର ୯ ଇଞ୍ଚିଆ ବାଣ୍ଡ ଦେଖିକି ମୋ ହୋସ୍ ଉଡିଗଲା ।
ମୁଁ ଜାଣିଗଲି ଇ ଏ ଏବେ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବ । ତେଣୁ ମୁଁ ବିକଳ ହେଇକି ସେଠୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ନେହୁରା ହେଲି । ସେ ରାଗିଗଲା ଆଉ ତା ସାଙ୍ଗ କନେଷ୍ଟବଳକୁ ଡାକିଲା । ସିଏ ଆସିଲା ପରେ ପ୍ରଥମ କନେଷ୍ଟବଳ କହିଲା – ଦେଖ ୟାକୁ, ସାଲା ବେଧ ଛୁଆ କେମିତି ଛାଟିପିଟି ହଉଚି । ଦିତୀୟ କନେଷ୍ଟବଳ କହିଲା – ଶଳାକୁ ଡବଲ ଗିହଣା ଦରକାର । ତାପରେ ସେମାନେ ମୋତେ ଡଗି ପୋଜରେ ନୁଆଇଁଦେଲେ । ପ୍ରଥମ କନେଷ୍ଟବଳ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମେଇକିକି ବାଣ୍ଡକୁ ଗାଣ୍ଡି ଗାତ ପାଖରେ ରଖିଲି ଗୋଟେ ଜୋରଦାର ଧକ୍କା ମାରିଲା ।
ମୋ ପ୍ରାଣ ଛାଡ଼ିଗଲା ଭଳିଆ ଲାଗିଲା । ବାଣ୍ଡ ଅଧା ଭିତରକୁ ପଶିଥିଲା । ସେ ବାଣ୍ଡକୁ ପଛକୁ ଭିଡ଼ି ଆଉଥରେ ଧକ୍କା ମାରିଲା । ଦିତୀୟ କନେଷ୍ଟବଳ ଆଗପଟେ ଛିଡ଼ା ହେଇକି ତା ବାଣ୍ଡ ମୋ ପାଟିରେ । ପୁରେଇଦେଇ ଗେହିଁବାରେ ଲାଗିଗଲା । ଗାଣ୍ଡିରେ ଗେହୁଁ ଥିବା କନେଷ୍ଟବଳ ଗୋଟେ ହାତ ତଳକୁ ବଢ଼େଇକି । ମୋ ଟେଙ୍ଗେଇକି ଥିବା ବାଣ୍ଡକୁ ଆଗ ପଛ କରୁଥାଏ । ମୋ ଦେହ ଉତେଜନାରେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଥାଏ । ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚକାରୀ ମାରିବା ଭଳି ବୀର୍ଯ ବାହାରି ଗଲା ।
ସେ ବୀର୍ଯକୁ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ସାରା ବୋଳି ହଲୋଉଥାଏ । ଆଉ ମଝିରେ ମଝିରେ ମୋ ଝୁଲୁଥିବା ପେଳକୁ ମଧ୍ୟ ଚିପୁଥାଏ । ଏମିତି ୨୦ ମିନିଟ୍ ଗେହିଁବାପରେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ପୋଜିସନ୍ ଚେଞ୍ଜ କଲେ । ପୁଣି ୨୦ ମିନିଟ୍ ମୋତେ ପାଟିରେ ଆଉ ଗାଣ୍ଡିରେ ଗେହିଁଲେ । ମୋ ଗାଣ୍ଡି ସେତେବେଳକୁ ଛିଣ୍ଡିକି ପଡୁଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ତାଙ୍କ ଇନିସ୍ ପେକ୍ଟର୍ ସାର୍ ଆସିଗଲେ । ଅନ୍ଧାରରେ ଆମ ଗିହାଗେହିଁ ହେଉଥିବାର ଦେଖି କହିଲେ – ଅବେ ଶଳା ୨ଟା ଯାକ ତାକୁ କୋଉ ଅନ୍ଧାରରେ ଆଣିକି ଗେହୁଁଚ । ରାତି ୧୨ ଟା ପାଖାପାଖି ହେଲାଣି ।
ରାସ୍ତାଘାଟ ସବୁ ଶୁନଶାନ୍ । ରାସ୍ତା ଉପରେ ଗେହିଁଲେ ବି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ ।ତାପରେ ଇନିଶ୍ ପେକ୍ଟର୍ ସାର୍ ପଛପଟେ ଥିବା କନେଷ୍ଟବଳକୁ ହଟି ଯିବାକୁ କହିଲେ । ସେ କନଷ୍ଟେବଳ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇକି ପଚାରିଲା – ସାର୍ ଆପଣ ବି ୟାକୁ ଗେହିଁବେ ?ସାର୍ କହିଲେ – ସେଠୁ କଣ ହେଇଗଲା । ମୁଁ ହାଜତରେ ଥିବା କେତେ ମାଇକିନାଙ୍କୁ ଗେହିଁଚି ।ତାପରେ ସାର ମୋତେ ଦେଖିଲେ ଆଉ କହିଲେ – ଶଳା କଅଁଳିଆ ମାଉଁସ ଟାକୁ ତମେ ୨ଟା ଆଗ ଚାଖିଦେଲ ।
ଦେଖ, ଭଡାରେ ରହୁଥିବା ଡାକ୍ତରଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀର ବିଆ ମେଲେଇ ଦେଲି
ତାପରେ ସାର ମୋ ଥଲଥଲିଆ ଗାଣ୍ଡି ୨ଟାକୁ ହଲେଇ ଦେଇ ୨ଥାପଡ୍ ମାରିଲେ । ମୋ ପାଟିରୁ – ଆଃ ବୋଲି ବାହାରି ପଡ଼ିଲା । ସାର୍ ଟିକେ ଉତ୍ତେଜିତ ହେଇ ଆଉ ନିଜକୁ control କରି ପାରିଲେନି । ଚଟାପଟ୍ ନିଜ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଆଉ ଚଡ଼ି ଖୋଲି, ମୋ ଗାଣ୍ଡିକି ମେଲେଇଦେଲେ । ମୋ ଗାଣ୍ଡିରୁ ସେ ୨ଜଣଙ୍କ ନାଳ ବୋହୁଥିଲା ।ତାକୁ ଜିଭ ଲଗେଇ ଚାଟିଲେ । ମୋତେ ସଲସଲ ଲାଗିଲା । ତାପରେ ମୋ ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇ ଠିଆ ଠିଆ ଗେହିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ତା ସହ ମୋ ଠିଆ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଆଗ ପଛ କରି ହଲୋଉଥିଲେ ।
ଏମିତି ସିଏ ମୋତେ ୨୫ ମିନିଟ୍ ଗେହିଁଲେ । ତାପରେ ତାଙ୍କ ଗରମ ବୀର୍ଯ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ଭିତରେ ଛାଡ଼ିଦେଲେ । ସେଇ ଏକା ସମୟରେ ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ମଧ୍ୟ ପିଚ୍ କାରି ଭଳି ଗରମ ବୀର୍ଯ ବାହାରିଲା । ସେତେବେଳକୁ ମୋ ଗାଣ୍ଡିର ସତ୍ୟାନାସ୍ ହେଇ ସାରିଥିଲା । ଏମିତି ଭାବେ ସେମାନେ ମୋତେ ଗାଣ୍ଡି ମାରିକି ଫାଇନ ଆଦାୟ କରିଥିଲେ । ତା ପରଠୁ ମୁଁ ଗାଡ଼ି ଚାଲେଇଲା ବେଳେ ପୂର୍ବରୁ ସବୁ ଦରକାରୀ ଜିନିଷ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇକି ଯାଉଛି । ସେଥିପାଇଁ କଥାରେ ଅଛି – ମଣିଷ ନିଜ ଅଙ୍ଗେ ନିଭାଇଲେ ବେଶି ସଚେତନ ହୁଏ ।
